Οι πλημμυροπαθείς στέκονται δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών στο αγώνα για δικαιοσύνη και για αποτροπή νέων τραγωδιών!
Δύο χρόνια μετά και ο πόνος από το αγκάθι που καρφώθηκε στα στήθη μας παραμένει αμείωτος. Δεν είναι μόνο οι ψυχές που χάθηκαν, που ήταν όλοι τους παιδιά μας, δεν είναι η δικαιοσύνη που αγνοείται, είναι η συνειδητοποίηση του κινδύνου που απειλεί τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.
Ο κίνδυνος δεν είναι εξωτερικός και δεν προέρχεται από έναν αναγνωρίσιμο εχθρό. Ο κίνδυνος προέρχεται από εκείνους που εμείς επιλέξαμε να μας κυβερνούν και να φροντίζουν την ασφάλειά μας. Εκείνοι που κατέχουν την εξουσία φαίνεται να προτάσσουν, σε κάθε τους απόφαση, τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών εταιρειών, τόσο των εγχώριων όσο και των πολυεθνικών, οι οποίοι αναγνωρίζονται ως τα πραγματικά τους αφεντικά.
Τι θα περίμενε κανείς να γίνει μετά την τραγωδία των Τεμπών;
Πρωτίστως, μέτρα πρόληψης για την αποφυγή νέων τραγωδιών. Τι συνέβη τα δύο τελευταία χρόνια; Δυστυχώς, απολύτως τίποτα.
Εξακολουθούμε να παίζουμε την ζωή μας κορώνα – γράμματα όταν χρειαστεί να ταξιδέψουμε με τρένο!
Η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τον σιδηρόδρομο θα μας κόψει και πρόστιμο για διαφυγόντα κέρδη, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή και την ασφάλεια των πολιτών…
Και τι θα περίμενε κανείς όταν κάθε λίγο πνίγονται άνθρωποι, ζώα, καταστρέφονται ζωές και περιουσίες όταν οι βροχοπτώσεις μετατρέπονται σε καταστροφικές πλημμύρες από τα φαραωνικά έργα που διασχίζουν τις κοιλάδες και φράζουν τα ποτάμια;
Θα περίμενε άμεση παρέμβαση της πολιτείας στους κατασκευαστές για να διορθώσουν τα τραγικά κατασκευαστικά λάθη τους και να αποκαταστήσουν τις πληγείσες περιοχές από όπου τα έργα αυτά διέρχονται!
Αντί αυτού, η πολιτεία φαίνεται να έχει μόνη έγνοια κυρίως την προστασία του κύρους των μεγάλων εταιρειών και την εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού κέρδους για αυτές.
Όσο για τον πολίτη, η ζωή του καταστρέφεται, ενώ ζει με την Δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Για τους κυβερνώντες, ο πολίτης αποτελεί μια μικρή «παράπλευρη απώλεια», η οποία, σε περιόδους φόβου και άγνοιας, είναι συχνά εξαγοράσιμη με μικρό αντίτιμο.
Φτάνει ως εδώ!
Η ζωή μας και η ζωή των παιδιών μας είναι πάνω από τα κέρδη τους!
Έγκλημα στα Τέμπη, έγκλημα στο Κόμμα, η δικαιοσύνη αγνοείται ακόμα!
