Η σταρ του κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60, Κλαούντια Καρντινάλε, πέθανε την Τρίτη σε ηλικία 87 ετών κοντά στο Παρίσι «παρουσία των παιδιών της», όπως δήλωσε ο ατζέντης της στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).
Γεννημένη κοντά στην Τύνιδα στις 15 Απριλίου 1938 από γονείς Σικελούς, η Καρντιναλέ συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες όπως ο Λουκίνο Βισκόντι, ο Φεντερίκο Φελίνι και ο Ρίτσαρντ Μπρουκς.
«Μας αφήνει την κληρονομιά μιας ελεύθερης και εμπνευσμένης γυναίκας, τόσο ως γυναίκα όσο και ως καλλιτέχνιδα», δήλωσε ο ατζέντης της Λωράν Σαβρί σε μήνυμα που έστειλε στο AFP.
Η ζωή και η καριέρα της
Η φωνή της έπρεπε να ντουμπλαριστεί στους πρώτους της ιταλικούς κινηματογραφικούς ρόλους, επειδή είχε μεγαλώσει σε οικογένεια όπου μιλούσαν σικελική διάλεκτο και είχε φοιτήσει σε σχολείο γαλλόφωνης εκπαίδευσης.
Η αρχή της καριέρας της περιπλέχθηκε επίσης από μια μυστική εγκυμοσύνη, την οποία –όπως είχε πει– προκάλεσε μια κακοποιητική σχέση. Γέννησε έναν γιο, τον Πάτρικ, στο Λονδίνο το 1958 και για αρκετά χρόνια τον παρουσίαζε ως μικρότερο αδελφό της, ενώ εκείνος μεγάλωνε με τους γονείς της.
Ύστερα από μια σειρά μικρότερων ρόλων, γνώρισε διεθνή φήμη το 1963 όταν εμφανίστηκε στο «8 1/2» του Φεντερίκο Φελίνι, ενώ την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε και μαζί με τον Μπαρτ Λάνκαστερ στην ταινία «Ο Γατόπαρδος».
Η ταυτόχρονη συμμετοχή της σε δύο ταινίες προκάλεσε δυσκολίες, καθώς, όπως θυμόταν, έπρεπε να έχει διαφορετικό χρώμα μαλλιών για κάθε ρόλο.
Σε συνέντευξή της το 2013 στη βρετανική εφημερίδα The Guardian, η Καρντινάλε αντιπαρέβαλε τις διαφορετικές μεθόδους των σκηνοθετών Φελίνι και Λουκίνο Βισκόντι, ο οποίος σκηνοθέτησε τον «Γατόπαρδο».
«Αυτός (ο Φελίνι) δεν μπορούσε να γυρίσει χωρίς θόρυβο. Με τον Βισκόντι ήταν το αντίθετο, σαν να έκανες θέατρο. Δεν επιτρεπόταν να πούμε λέξη. Πολύ σοβαρός», είχε πει.
Η αυξανόμενη αναγνωρισιμότητά της άνοιξε τον δρόμο για παραγωγές του Χόλιγουντ και εμφανίστηκε στην κωμωδία «Ο Ροζ Πάνθηρας» σε σκηνοθεσία Μπλέικ Έντουαρντς, καθώς και στο «Κάποτε στη Δύση» του Σέρτζιο Λεόνε το 1968.
Απομόνωση
Η καριέρα της Καρντινάλε δέχθηκε πλήγμα τη δεκαετία του 1970, όταν χώρισε από τον παραγωγό Φράνκο Κριστάλντι για να ξεκινήσει μια σχέση με τον σκηνοθέτη Πασκουάλε Σκουιτιέρι, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, επίσης ονόματι Κλαούντια.
Οργισμένος επειδή τον άφησε για άλλον άνδρα, ο Κριστάλντι ζήτησε από φίλους και συνεργάτες του στον ιταλικό κινηματογράφο να την απομονώσουν, με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, ο Βισκόντι να την απορρίψει από την τελευταία του ταινία «Ο Αθώος» (1976).
«Ήταν μια πολύ λεπτή περίοδος. Ανακάλυψα ότι δεν είχα χρήματα στον τραπεζικό μου λογαριασμό», είχε δηλώσει για εκείνα τα χρόνια.
Τελικά, ο Φράνκο Τζεφιρέλι τη στήριξε, δίνοντάς της ρόλο στη μίνι σειρά «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (1977). Έπειτα συνέχισε να συνεργάζεται με άλλους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, όπως ο Βέρνερ Χέρτζογκ και ο Μάρκο Μπελοκκίο.
Η Καρντινάλε, με τη βραχνή φωνή και το πάθος για το κάπνισμα, είχε τη φήμη μιας έντονα ανεξάρτητης και ελεύθερου πνεύματος γυναίκας, που κάποτε αψήφησε το πρωτόκολλο του Βατικανού, εμφανιζόμενη σε συνάντηση με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ φορώντας μίνι φούστα.
Ένα βιβλίο του 2022 που τιμούσε τη ζωή της είχε τον τίτλο «Claudia Cardinale. The Indomitable».
