Γνωρίζουμε καλά ότι το βασικό σύνθημά μας στις ευρωεκλογές «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» ούτε ευκολοχώνευτο είναι ούτε δημοφιλές. Χρόνια τώρα οι κυρίαρχοι ιδεολογικοί μηχανισμοί έχουν φροντίσει να οξειδώσουν τόσο τα μυαλά των ανθρώπων ώστε το «έξω» να φαντάζει ανέφικτο, ουτοπικό και καταστροφικό. Σε μία αγαστή συγχορδία, κυβερνήσεις, αστικά πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ, σχολείο, εκκλησία, οργανισμοί της κεφαλαιοκρατίας θέλουν να μας πείσουν ότι η έξοδος από την ΕΕ ισοδυναμεί με κόλαση. Όλοι μαζί παίζουν μονότονα, μονόφωνα και μονόπλευρα ότι η ΕΕ είναι η τελική μορφή δημοκρατίας. Και για να μην αδικήσουμε και την ηγεσία του ΚΚΕ, αυτή ανακάλυψε την Ευρώπη των εργαζομένων νεκρανασταίνοντας τον «ευρωκομουνισμό» και τα συνθήματα του αποβιώσαντος «ΚΚΕ Εσωτερικού» και των διαδόχων του κομμάτων. Τα παραπάνω είναι ευεξήγητα με τα λόγια του Μαρξ: «Η αστική τάξη κάνει να φαίνονται οι ιδέες της σαν ιδέες όλης της κοινωνίας».
Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης δεν πρόκειται να υπάρξουν και το τροτσκιστικό όραμα θα παραμείνει μετέωρο και ατελέσφορο. Ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών στη βάση της ανισόμετρης ανάπτυξης θα ‘ναι πάντα πιο ισχυρός από τη σύγκλιση. Ακόμα και αν πρόσκαιρα εμφανιστούν κεντρομόλες (ενωτικές) δυνάμεις, οι φυγόκεντρες της απόκλισης θα είναι δυνατότερες.
Αλλά ας μιλήσουμε για το σήμερα και το σύνθημα «Έξω από την ΕΕ».
Έχουμε πολλαπλά αναλύσει τις αρνητικές συνέπειες της ένταξης. Η χώρα μας, πριν την ένταξη στην ΕΟΚ, είχε γεωργική αυτάρκεια και σχετική μικρή βιομηχανική υποδομή. Αυτό δεν σημαίνει διόλου νοσταλγία για το 1980. Αλλά η αποβιομηχάνιση της χώρας, η καταστροφή του πρωτογενούς τομέα και η «γκαρσονοποίησή» της, εκτός από την αύξηση του εξωτερικού χρέους, έφερε ένα τεράστιο πλέγμα νόμων και διατάξεων που ουσιαστικά απαγορεύουν την ανάληψη πρωτοβουλιών, ακόμα και αστικού χαρακτήρα, που θα συντηρούσαν και δυνάμωναν την οικονομική αυτάρκεια της χώρας.
Όταν λέμε «Έξω από την ΕΕ» εννοούμε και εργαζόμαστε για να έρθουν τα πάνω-κάτω. Εννοούμε παλλαϊκό αγώνα για την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, για να υπάρξουν στη χώρα μας ριζικές κοινωνικές αλλαγές. Και αυτό προϋποθέτει όξυνση της ταξικής πάλης, οι από πάνω να μην μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν και οι από κάτω να μη θέλουν να κυβερνηθούν από τα κοινωνικά παράσιτα. Το στρατηγικό σύνθημα «Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» εκφράζει τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών μαζών, των εργατών, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των μικροϊδιοκτητών, του μεγαλύτερου ποσοστού της διανόησης, των ανέργων, των μεταναστών.
Είναι το σύνθημα που στοχεύει όχι μόνο στην απεξάρτηση της χώρας μας από την ΕΕ, αλλά εναντιώνεται και χτυπά τον ιμπεριαλιστικό πόλο της ΕΕ. Ας μην μας ζαλίζουν τα αυτιά με το ανέφικτο του πράγματος. Στο παρελθόν, η Ρωσία, η Κίνα, η Κούβα, το Βιετνάμ, η Βόρεια Κορέα, η Αλγερία, τόσες και τόσες χώρες δημιούργησαν ένα τεράστιο κύμα ενάντια στον πόλεμο, την κατοχή, την εξάρτηση και πέτυχαν το στόχο τους. Άλλες συνθήκες βέβαια, με ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα και μεγάλα λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα, αλλά όπως λένε οι Κινέζοι «ό,τι συνέβη 2-3 φορές, μάλλον θα ξανασυμβεί».
Το ποιος έχει το πάνω χέρι στην αναδιάταξη των κοινωνικών δυνάμεων στο δρόμο για να σπάσει η χώρα μας την πολύπλευρη εξάρτηση, δεν είναι τεχνικό αλλά πολιτικό ζήτημα. Η ηγεμονία της εργατικής τάξης στο αντί ΕΕ μέτωπο εξασφαλίζει τη σταθερότητα και συνέχεια του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Η ηγεμονία της εργατικής τάξης σε κοινωνικό πεδίο και των κομμουνιστών στο πολιτικό γίγνεσθαι είναι αυτή που θα εξασφαλίσει το βάθεμα και πλάτεμα της λαϊκής πάλης, είναι η εγγύηση πως οι αγώνες δεν θα προδοθούν, ούτε θα μετεωρίζονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Υπάρχει άλλος δρόμος; Ώστε μόνοι μας λοιπόν; Ρωτούν, καλοπροαίρετα ή σατανικά, όσοι θέτουν το ερώτημα μετά την έξοδο τι; Αναφερθήκαμε πως η απάντηση συνδέεται με μία σειρά ταξικών αλλαγών όχι μόνο στη χώρα μας αλλά στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Και πάνω απ’ όλα σχετίζεται με το θεμελιώδες ερώτημα αν έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού. Αν πιστεύουμε ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να σταθεί στα πόδια του με δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Γνωρίζουμε καλά ότι σήμερα δεν υπάρχει ένα παγκόσμιο σοσιαλιστικό κέντρο που να στηρίζει και να βάλει πλάτη σε ένα τέτοιο εγχείρημα, έτσι που το σύνθημά μας να μοιάζει με ιστορική αποκοτιά. Όμως θέλουμε πάνω στη βασική μας γραμμή να κινηθούν περισσότεροι άνθρωποι, να απορρίψουμε την ΕΕ από την πλευρά του λαού και της εργατικής τάξης, να κλειδώσουμε την αγανάκτηση και την οργή σε πολιτικές ράγες και να αποκαλύψουμε τη μονοφωνία – συγχορδία όλων των άλλων κομμάτων, από τους φασίστες ως τους γιαλαντζί εξωκοινοβουλευτικούς. Ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι στρωμένος με άσφαλτο. Έχει ως βασικό συστατικό τη λαϊκή δράση, το ενιαίο μέτωπο πάλης, τη σθεναρή εναντίωση στην ΕΕ και σε κάθε ιμπεριαλιστική φυλακή. Κάθε ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ και στις σημαίες του είναι ηχηρό χαστούκι στους ευρωμονόδρομους, στο σφαγείο της ΕΕ, στην υποταγή της χώρας μας στη δυτική στρούγκα.
Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ!
Η δύναμη πηγάζει από το λαό!.
*Εκπαιδευτικοί, πρώην μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, στελέχη του Μ-Λ ΚΚΕ
