Στα περιστατικά έμφυλης βίας, τα οποία συνεχίζουν να ταλανίζουν την Ευρώπη, αναφέρθηκε η ευρωβουλευτής της ΝΔ, κα. Ελεονώρα Μελέτη, με παρέμβαση που έκανε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε στην περίπτωση της Γαλλίδας, Ζιζέλ Πελικό, η οποία υπήρξε θύμα συστηματικού βιασμού από τον σύζυγό της και άλλους 50 άνδρες επί σειρά δέκα ετών με περισσότερους από 200 βιασμούς να έχουν καταγραφεί. Με αφορμή το περιστατικό αυτό, η κα. Μελέτη επέκρινε την στάση της Γαλλικής κυβέρνησης, η οποία μαζί με άλλες χώρες είχε αρνηθεί την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για έναν κοινό ορισμό του βιασμού που θα βασίζεται στην συναίνεση, και που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είχαν στηρίξει.
Τέλος, η ευρωβουλευτής του ΕΛΚ τόνισε ότι η έμφυλη βία δεν περιορίζεται σε κλασικά σενάρια, αλλά μπορεί να προέρχεται από οικείους ή γνωστούς και να παίρνει πολλές αντισυμβατικές μορφές. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τα θύματα από την στοχοποίηση και την αμφισβήτηση και να αξιοποιήσουμε τα πολύ σημαντικά εργαλεία που έχουμε στα χέρια μας, όπως η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και η πρόσφατη Οδηγία της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, σύμφωνα με την κα. Μελέτη.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της παρέμβασης:
«Βρισκόμαστε στη Γαλλία, όπου δικάζεται η φρικιαστική υπόθεση βιασμού της Ζιζέλ Πελικό. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να μιλήσω στα γαλλικά.
Κατηγορούμενοι, ο σύζυγος της και περισσότεροι από 50 άνδρες, που βίαζαν το θύμα, αφού πρώτα ο σύζυγος το υπνώτιζε. Περισσότεροι από 200 βιασμοί διεπράχθησαν μέσα σε διάστημα δέκα χρόνων. Οι δράστες κατηγορούνται όλοι για βιασμό, γιατί πέρα από το οπτικό υλικό που βρέθηκε στη κατοχή του Πελικό, υπάρχει και η παραδοχή του ίδιου που επιβεβαιώνει τα γεγονότα.
Αν όμως αυτά τα στοιχεία δεν υπήρχαν, ο νόμος θα άφηνε σαφή περιθώρια στον οποιοδήποτε να αμφισβητήσει πως η Ζιζέλ Πελικό έχει πέσει θύμα βιασμού, και αυτό γιατί η Γαλλία, ανάμεσα σε άλλες χώρες, αρνήθηκαν την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να κατοχυρώσει ευρωπαϊκά ως βιασμό οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση.
Η υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό έρχεται να δικαιώσει την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και κυρίως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στήριξαν με πυγμή, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για έναν ορισμό του βιασμού που δεν θα αφήνει περιθώρια σε κανέναν να εκμεταλλεύεται, να κακοποιεί και να βιάζει γυναίκες, ούτε καν μέσω χρήσης χημικής υποταγής, όπως στη περίπτωση της Πελικό και χιλιάδων άλλων γυναικών ανά την Ευρώπη.
Ο βιασμός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρείται από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που αφορούν στις γυναίκες, και όπως φαίνεται δεν τελείται πάντα μόνο από αγνώστους, στο σκοτάδι, και με την απειλή όπλου. Μία γυναίκα μπορεί να βιαστεί από τον ίδιο της τον άντρα, από άτομα του οικείου περιβάλλοντος, χωρίς απαραίτητα να ασκηθεί βία πάνω της πριν από τον βιασμό της.
Και εφόσον μιλάμε για έμφυλη βία, μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως η στοχοποίηση του θύματος, η αμφισβήτηση των ισχυρισμών του, αλλά και τα κοινωνικά στερεότυπα που θέλουν συχνά το θύμα να προκάλεσε τον βιασμό του είναι και αυτά μία μορφή βίας που θα έπρεπε να καταπολεμήσουμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με την στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των μελών της Επιτροπής για τα δικαιώματα των γυναικών έχει ξεκινήσει έναν πραγματικό αγώνα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας χαρίζοντάς μας δύο πολύ σημαντικά εργαλεία, τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και την πρόσφατη Οδηγία για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε.»
