Γ. Σαρακιώτης στη Βουλή: «Στατιστικά… made in Maximou!»

Η τέταρτη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών, επί του νομοσχεδίου για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και του Συνεγγυητικού Κεφαλαίου Εξασφάλισης Επενδυτικών Υπηρεσιών, καθώς και τον εκσυγχρονισμό του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), πραγματοποιήθηκε στη Βουλή, με τον Βουλευτή Φθιώτιδας και Αναπληρωτή Τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννη Σαρακιώτη να τοποθετείται επ’ αυτής ως εισηγητής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Όπως αρχικά επεσήμανε:
«Η Κυβέρνηση συνέχισε κατά την προσφιλή της τακτική να κάνει αντιπολίτευση στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ακόμη και για ζητήματα όπως αυτά που άπτονται αμιγώς του παρόντος νομοσχεδίου, τα οποία βρέθηκαν στον πυρήνα των μνημονιακών δεσμεύσεων, δηλαδή των δεσμεύσεων για τις οποίες οι Κυβερνήσεις της περιόδου 2010-2015 ήταν υπεύθυνες. Προτιμάτε να λησμονείτε προφανώς την περίοδο πριν το 2015, όταν καταστροφικές επιλογές, όπως αυτή του PSI, εξαΰλωσαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και όχι μόνο. Και μιας και μιλάμε για το τραπεζικό σύστημα, να θυμηθούμε ότι το PSI αποτέλεσε τη χαριστική βολή σε αυτό».
Ακολούθως, ο κ. Σαρακιώτης αναφέρθηκε στα στοιχεία, τα οποία παρέθεσε στη Βουλή o Υπουργός Οικονομικών. Όπως συγκεκριμένα ειπώθηκε από τον Υπουργό: «Ο ρυθμός μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας είναι ο δεύτερος υψηλότερος στην Ευρώπη με 7%», ενώ παρατέθηκαν ως παραδείγματα «η Γαλλία με 5,3%, η Ιταλία με 5,8% η Ισπανία με 6,4%, και ναι, πράγματι, η Πορτογαλία 11,9%». Ο Βουλευτής Φθιώτιδας σχολίασε τις ως άνω αναφορές τονίζοντας ότι: «Εγώ θα ήθελα να προσθέσω και ορισμένα ακόμη παραδείγματα από τον ίδιο πίνακα της Eurostat, τα οποία τεχνηέντως δεν αναφέρθηκαν, στο πλαίσιο της δημιουργικής λογιστικής της Κυβέρνησης, ούτως ώστε να φανεί ότι η Ελλάδα είναι πανευρωπαϊκά δεύτερη: Ιρλανδία 11,3%, Ουγγαρία 8%, Μάλτα 7,6%, Αυστρία 8,7%, Πολωνία 9,2%, Σλοβενία 9,6%».
Επίσης, ο κ. Σαρακιώτης πρόσθεσε: «Και μιας και αναφερόμαστε σε στατιστικά στοιχεία, θα ήθελα να παραθέσω ορισμένα όχι τόσο «βολικά» για την Κυβέρνηση δεδομένα: 7 στα 10 στελέχη από το λιανεμπόριο τροφίμων και τους προμηθευτές εκτιμούν πως οι πωλήσεις του κλάδου θα συνεχίσουν να μειώνονται και το β΄ εξάμηνο. Το 60% των νοικοκυριών αναμένει εκ νέου επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης, τη στιγμή που στην Ευρωζώνη το αντίστοιχο ποσοστό είναι 11,8%. Το ποσοστό των καταναλωτών που δηλώνει ότι «μόλις που τα βγάζει πέρα» διαμορφώθηκε στο 63%. Γνωρίζετε πότε άλλοτε είχαμε ξαναδεί τέτοια ποσοστά απαισιοδοξίας και δυσκολίας «να βγει ο μήνας» στην ελληνική κοινωνία; Το μνημονιακό, μακρινό χρονικά αλλά δυστυχώς κοντινό στη σημερινή πραγματικότητα 2011!»
Όσον αφορά τις επιχειρούμενες αλλαγές στο ΤΧΣ, ο Βουλευτής Φθιώτιδας σημείωσε ότι: «Με τις αλλαγές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την τακτική της αποεπένδυσης χωρίς σχέδιο για την επόμενη ημέρα, τίθεται ένα σοβαρότατο ζήτημα διαφύλαξης του δημοσίου συμφέροντος. Τί θα ακολουθήσει την ουσιαστική αποχώρηση του Δημοσίου από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας; Πώς θα διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον, εν απουσία του ίδιου του Δημοσίου;»
Τέλος, ως προς «τυφλή εμπιστοσύνη», που επιδεικνύει η Κυβέρνηση στη λειτουργία των τραπεζών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ο κ. Σαρακιώτης σχολίασε: «Δε νομίζω ότι αυτή η απάντηση θα ικανοποιούσε το μέσο δανειολήπτη, το μέσο πολίτη ο οποίος κινδυνεύει να χάσει ακόμη και το σπίτι του, εγκαταλελειμμένος από την Πολιτεία και παραδομένος στις ορέξεις των funds και των τραπεζών. Τώρα που η οικονομία μαστίζεται από μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός στα καύσιμα και στα βασικά αγαθά μας έχει γυρίσει στη δεκαετία του 1990, θα έπρεπε να ήταν μάλλον αυτονόητη η προστασία των συμπολιτών μας. Θυμίζω ενδεικτικά ότι το ενεργειακό κόστος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο έχει αυξηθεί κατά 25 έως 30%, ενώ στην Ελλάδα κατά 75%. Πώς θα συγκρατηθεί αυτή η πίεση στα πραγματικά εισοδήματα των πολιτών; Πώς θα επιτευχθεί η ομαλή ροή κεφαλαίων προς την πραγματική οικονομία, όταν το Δημόσιο θα έχει αποχωρήσει και τα πάντα θα επαφίονται στην «καλή προαίρεση» των ιδιωτικών τραπεζικών συμφερόντων;»