O Γιάννης Οικονόμου, σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», τόνισε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πανδημία νεανικής βίας, η οποία απαιτεί αναθεώρηση αξιών και κουλτούρας, πέρα από αυστηρές ποινές.
«H κοινωνία μας είναι αντιμέτωπη με μια πανδημία βίας. Δεν αμφισβητείται ότι μετά από την πανδημία του κορονοϊού, είμαστε αντιμέτωποι με μία πανδημία βίας σε όλα τα επίπεδα, με πρωτοφανείς εξάρσεις.
Υπάρχει, όμως, ένας κίνδυνος. Αν για κάθε περιστατικό λέμε ότι υπεύθυνοι είναι όλοι, τελικά καταλήγουμε στο ένοχος και υπεύθυνος να μην είναι κανείς. Απέναντι σε αυτή την πανδημία βίας, η οποία δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο -εγώ ήρθα αντιμέτωπος και ως Υπουργός Προστασίας του Πολίτη με πολύ σκληρά περιστατικά- βλέπουμε κορίτσια να βιοπραγούν εναντίον άλλου κοριτσιού, το τραγικό περιστατικό κακοποίησης στην Αλεξανδρούπολη με 5χρονα παιδιά.
Θα μείνει κάποιος άναυδος με το σοκ που παθαίνουν έμπειροι αξιωματικοί, οι οποίες έρχονται αντιμέτωποι με σκληρούς εγκληματίες, από τη σκληρότητα και τη σφοδρότητα των περιστατικών. Οι αιτίες είναι μια σειρά από πράγματα. Κουλτούρα βίας στη διασκέδαση των νέων και των παιδιών, άσχημο κλίμα στο σπίτι, εγκατάλειψη -το πιο σημαντικό- εκείνο που στα σχολεία παλιά -εγώ τέλειωσα στη Λαμία το 1991- πέρα από γνώσεις και δεξιότητες, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές επένδυαν πολύ και στην αγωγή. Τάξη σήμαινε πειθαρχία. Τα τελευταία χρόνια η ασυδοσία έγινε συνώνυμο της ελευθερίας. Δεν είναι η μοναδική λύση η αυστηροποίηση των ποινών, ένα κεφάλαιο στο οποίο είχαμε μείνει πολύ πίσω. Το θέμα δεν είναι απλό.
Είναι ζήτημα εθνικό, πολιτικό και υπάρχουν δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι υπάρχει μία πάνδημη συμμαχία της κοινωνίας απέναντι στη βία. Κανένα άλλοθι. Όχι μόνο στους φυσικούς, αλλά και στους ηθικούς αυτουργούς.
Γίνεται ένα επεισόδιο από οπαδούς της Χ ομάδας “μα το έκαναν και της άλλης ομάδας και δεν ήσουν τόσο σκληρός”. Γίνεται ένα επεισόδιο σε κάποιο Λύκειο, “εντάξει τα παιδιά βρήκατε, δεν κοιτάτε αυτά που λέτε εσείς, ο ένας στον άλλον”.
Πρέπει ως κοινωνία, σχολεία και οικογένεια, βρούμε ξανά το νήμα της αγωγής προς τα παιδιά, το θέμα των αξιών -αυτά που φαίνονται ξεπερασμένα και υπερσυντηρητικά σε κάποιους- και να δώσουμε την ευκαιρία στην εκπαίδευση να χτίσει ξανά πάνω σε παραδοσιακές αξίες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων, σε πολύ πιο δύσκολες εποχές.
Το δεύτερο και πιο κρίσιμο κανένα άλλοθι και καμία κάλυψη -οπαδική, πολιτική, κομματική, ιδεολογική- σε φαινόμενα βίας. Μηδενική ανεκτικότητα.
Η κριτική, όταν είναι δημιουργική και γόνιμη, αποτελεί προωθητική δύναμη για την Κυβέρνηση. Σειρά παρεμβάσεων και τοποθετήσεων και από την Κυβέρνηση και συνολικά από το οικοσύστημα της Ν.Δ. δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μία φάση, στην οποία αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία θέλει περισσότερα και πιο γρήγορα για να πάμε μπροστά».
