O Βουλευτής ΝΔ και πρώην Υπουργός, Γιάννης Οικονόμου, σε συνέντευξή του σημείωσε ότι «χρειαζόμαστε την Πανεπιστημιακή Αστυνομία μέσα στα ΑΕΙ διορθώνοντας τα νομοθετικά κενά και άμεσα ένα νέο σύστημα διοίκησης στα δημόσια Πανεπιστήμια».
Αναλυτικά όσα είπε:
«Ο σωστός τρόπος είναι αξιολογώντας την πορεία μέχρι εδώ, αξιοποιώντας την εμπειρία και από τα σφάλματα που έχουν γίνει, αλλά και όσα παραμένουν ανενεργά για να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.
Η δική μου άποψη είναι ότι, προφανώς, μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων χρειάζεται παρουσία διωκτικών αρχών. Με άλλα λόγια χρειάζεται μία πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά χωρίς τα κενά, τις αδυναμίες του υπάρχοντος νόμου, που κατέστησαν την εφαρμογή του ανέφικτη.
Γιατί όταν γίνεται ένα περιστατικό βίας στα πανεπιστήμια -μέσα στα οποία εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να υπάρχουν στέκια που φιλοξενούν υλικό και πολλούς από αυτούς που δημιουργούν τα περιστατικά βίας- ποιος περιμένουμε ακριβώς να αναχαιτίσει αυτό το περιστατικό; Ο επιστάτης; Οι καθηγητές; Να σκοτώνονται; Αυτή είναι η δουλειά τους; Οι φοιτητές; Να κάνουν τους θαρραλέους, να τα βάζουν με τους κουκουλοφόρους και τα λοστάρια; Ποιος θα κάνει τη σύλληψη που να στέκει σε ένα δικαιοδοτικό όργανο, σε ένα δικαστήριο για να αποδώσει την ποινή;
Προφανώς δεν γίνεται να μην υπάρχει ένα όργανο της συντεταγμένης πολιτείας μέσα στα πανεπιστήμια, σωστά τοποθετημένο και με καλύτερη εφαρμογή και προετοιμασία.
Δεν γίνεται να επιβάλλεις την τάξη στα πανεπιστήμιο, μέχρι να ξεριζωθεί αυτή η νοοτροπία, χωρίς να έχεις ένα όργανο της συντεταγμένης πολιτείας μέσα.
Η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν δούλεψε γιατί η πανεπιστημιακή κοινότητα, ανάμεσα στα υπόλοιπα -αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία δεν έχει ευθύνη- δεν ήθελε να δουλέψει. Δεν υπάρχει νόμος και πλαίσιο, είτε σε ό,τι αφορά στο πειθαρχικό δίκαιο είτε σε ό,τι αφορά στις απαιτήσεις για να δουλέψει η πανεπιστημιακή αστυνομία, που να μην περιέγραφε ακριβώς τι έπρεπε να γίνει. Δεν το εφάρμοσε κανείς, με ελάχιστές εξαιρέσεις, γιατί οι ίδιοι άνθρωποι έχουν τους φόβους τους, ενδεχομένως και τις εξαρτήσεις τους. Από την περίοδο της αείμνηστης Μαριέττας Γιαννάκου, της Άννας Διαμαντοπούλου, της Νίκης Κεραμέως υπάρχει ένα πλήρες θεσμικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά στις πειθαρχικές διώξεις. Δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η Κυβέρνηση πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να ξαναβρεί τον τρόπο με ένα θεσμικό πλαίσιο που θα θεραπεύει τις αδυναμίες του προηγούμενου, να ξαναβάλει με ένα τρόπο διωκτική αρχή μέσα στα πανεπιστήμια. Σύλληψη δεν μπορεί να κάνει ούτε ο επιστάτης, ούτε ο καθηγητής, ούτε ο σεκιούριτι.
Οι πανεπιστημιακές αρχές να φτιάξουν τα σχέδια ασφαλείας που ήταν προϋπόθεση. Τα έχω διαβάσει, δεν θέλω να τα χαρακτηρίσω. Κατά τη γνώμη μου το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να σκεφτεί πολύ διαφορετικά, σε διαβούλευση με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ένα πολύ διαφορετικό τρόπο εκλογής και αντικατάστασης των υπαρχόντων διοικητικών και πρυτανικών σχημάτων, εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανταπεξέλθουν σε αυτό.
