Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η ευρωβουλευτής του ΕΛΚ, Ε. Μελέτη, έθεσε ένα καίριο και ρητορικό ερώτημα: «Ποιος νόμος θα απαγορεύσει στους σεξιστές, άντρες και γυναίκες, να μας κρίνουν για το ντύσιμό μας, για την ηλικία μας, για το αν κάνουμε ή δεν κάνουμε παιδιά;»
Η κα. Μελέτη υπογράμμισε ότι η νομοθεσία αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο, όμως από μόνη της δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και κοινωνικά στερεότυπα. Όπως ανέφερε, η ουσιαστική αλλαγή έρχεται μέσα από την παιδεία, την προώθηση αξιών που ενισχύουν τον σεβασμό και την ισότιμη συμμετοχή όλων στην κοινωνία, καθώς και μέσα από τις πολιτικές που διαμορφώνουν ένα δίκαιο και συμπεριληπτικό περιβάλλον. «Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι νόμοι. Είναι και η παιδεία. Και εκεί βρίσκεται και η λύση», σημείωσε η ευρωβουλευτής της ΝΔ, καλώντας σε μια ευρύτερη προσπάθεια που θα διαμορφώσει ένα μέλλον με περισσότερες ευκαιρίες και δικαιοσύνη για όλους.
Με αφορμή την παρουσίαση του Χάρτη των Γυναικείων Δικαιωμάτων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κα. Μελέτη τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να διασφαλίζει διαρκώς τις θεμελιώδεις αξίες της – ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη και ασφάλεια – για όλους. Παρά τη νομική κατοχύρωση της ισότητας των φύλων εδώ και δεκαετίες, σημείωσε ότι εξακολουθούν να παρατηρούνται οπισθοδρομήσεις και διακρίσεις, γεγονός που καθιστά αναγκαία τη συνεχή διεκδίκηση της ουσιαστικής ισότητας στην πράξη.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:
«Παρουσιάστηκε, λοιπόν, από την Επιτροπή ο χάρτης των γυναικείων δικαιωμάτων και ήρθε να θυμίσει, ειδικά σε εκείνους οι οποίοι ξεχνάνε εύκολα, ποιες είναι οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη και ασφάλεια σε όλους τους τομείς δράσης της ζωής για άνδρες και για γυναίκες. Η Ευρώπη για ακόμα μια φορά κάνει ξεκάθαρη τη θέση της, πως θέλει να συνεχίσει να μάχεται για την ισότητα των φύλων, τι και αν η ισότητα των φύλων είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα από το 1957. Τι και αν τη συναντάμε εδώ και χρόνια στη συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τι και αν μέχρι σήμερα – μέσα εδώ στο σπίτι μας – βλέπουμε πισωγυρίσματα σε εποχές και αντιλήψεις από τα οποία δίνουμε μάχη για να γλιτώσουμε. Εμείς όμως θα συνεχίσουμε αυτή τη μάχη.
Σε αυτό, βέβαια, θα μας βοηθήσει ακόμα περισσότερο η στρατηγική για την ισότητα των φύλων και όχι [τόσο] ο χάρτης. Μέχρι όμως αυτό να έρθει στα χέρια μας εγώ θα θέσω ένα ρητορικό ερώτημα. Άραγε η νομοθεσία αρκεί για να ρυθμίσουμε όλες αυτές τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες που συζητάμε όλα αυτά τα χρόνια; Ποιος νόμος θα απαγορεύσει στους σεξιστές, άντρες και γυναίκες, να μας κρίνουν για το ντύσιμο μας, για την ηλικία μας, για το αν κάνουμε ή δεν κάνουμε παιδιά. Ποιος νόμος θα σταματήσει τις πεποιθήσεις εσωτερικευμένου μισογυνισμού να βρίσκουν χώρο στο λόγο και στις πράξεις ανδρών και γυναικών κάθε ηλικίας σε ολόκληρο το κόσμο; Ποιος νόμος θα απαγορεύσει σε όλους εκείνους που αμφισβητούν, μειώνουν, και αποδομούν τη γυναίκα των τόσων ρόλων και των τόσων επιτευγμάτων μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα;
Αγαπητοί συνάδελφοι, πέρα από τους νόμους πρέπει να δουλέψουμε για να αλλάξουμε και το αφήγημα, να διαμορφώσουμε ένα νέο συλλογικό ασυνείδητο, αλλιώς ό,τι και να κάνουμε θα υπάρχουν πάντα “επαγγέλματα που δεν είναι για κορίτσια”, θα υπάρχουν πάντα “γυναίκες που πρέπει να φτιάξουν τη ζωή τους μέσα από το γάμο ή από τη μητρότητα”, θα υπάρχουν πάντα “εγκλήματα πάθους” γιατί κάποιος αγαπούσε τη γυναίκα του και τη σκότωσε γιατί δεν μπορούσε μακριά της. Ακούτε τι λέμε; Ακούτε τι λέμε όλα αυτά τα εκατοντάδες χρόνια; Αυτό το αφήγημα πρέπει να αλλάξει. Και το αφήγημα δεν αλλάζει μόνο με νόμους. Το αφήγημα αλλάζει με αξίες, αλλάζει με ήθος και με παιδεία. Σε αυτό που συζητάμε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι νόμοι, σε αυτό που συζητάμε το πρόβλημα είναι και η παιδεία. Όπως επίσης είναι και η λύση.»
