Γιάννης Σαρακιώτης
Δικηγόρος – Βουλευτής Φθιώτιδας
«Ούτε καν “φιλελληνική” η εξωτερική πολιτική Γεραπετρίτη-Μητσοτάκη»
Μια μικρή ανασκόπηση των πιο πρόσφατων εξελίξεων στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας θα έπειθε και τον πλέον φανατικό υποστηρικτή της Κυβέρνησης ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε. Διαδοχικά πλήγματα εις βάρος της διεθνούς θέσης της πατρίδας μας, εξαιτίας της «Ι.Χ. εξωτερικής πολιτικής» του Μεγάρου Μαξίμου μάς έχουν καταστήσει ανυπόληπτους και παρακολουθήματα των μείζονων γεωπολιτικών εξελίξεων, καθώς η Κυβέρνηση έχει «επιτύχει» κάτι μοναδικό στα χρονικά: Να διαθέτει τις χείριστες σχέσεις τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με τη Μόσχα!
Και ενώ στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Ελλάδα διαδραμάτισε ρόλο «δεδομένου και προβλέψιμου» απεμπολώντας το πάγιο δόγμα της μη ενεργούς εμπλοκής σε στρατιωτικές διενέξεις, διαρρηγνύοντας τις σχέσεις της με τη Ρωσία, στην περίπτωση των Η.Π.Α. η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αγωνιά να βρει διαύλους συνεννόησης μέσω της ταύτισής της με τα πεπραγμένα του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Αντί, δηλαδή, της διατύπωσης μιας σαφούς ατζέντας στρατηγικών στόχων, η Κυβέρνηση έχει προτιμήσει να άγεται και να φέρεται μεταφέροντας τα βάρη άλλων στην πλάτη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, χωρίς κανένα εθνικό όφελος.
Ας ανατρέξουμε, όμως, στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Στην περίπτωση της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, ελήφθη η απόφαση αλλαγής του καθεστώτος μετά από 15 αιώνες απρόσκοπτης λειτουργίας, κατά την οποία είχε γίνει σεβαστό από Άραβες και Οθωμανούς. Η στάση της Αιγύπτου επί του θέματος εγείρει πλήθος ερωτηματικών, καθότι υποτίθεται ότι ο Πρόεδρος Σίσι δηλώνει «φίλος» του κ. Μητσοτάκη και οι σχέσεις Άγκυρας-Καΐρου εμφανίζονται ως προβληματικές εξαιτίας της ταύτισης της πρώτης με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία αντίκειται στην επίσημη Κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα απέτυχε να προσεταιριστεί ακόμη και τους δηλωμένους αντιπάλους της Τουρκίας στην περιοχή, με την περίφημη εκκλησιαστική διπλωματία, η οποία συνιστά διϊστορικά τον κρισιμότερο πυλώνα της ελληνικής ήπιας ισχύος, να απαξιώνεται πλήρως και σε συνέχεια της μετατροπής της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας σε τζαμιά.
Όσον αφορά το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο του 2020, η διπλωματική γραμμή άμυνας μας συνίστατο στη μη επικύρωσή του από τη Λιβυκή Αντιπροσωπεία, η οποία βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Στρατάρχη Χάφταρ. Ο ίδιος εμφανιζόταν έτοιμος μέχρι πρότινος ακόμη και να πολεμήσει εναντίον των Τούρκων (!), αλλά πλέον δηλώνει πρόθυμος να επικυρώσει το ψευδο-σύμφωνο για τουρκολιβυκή Α.Ο.Ζ. με παράκαμψη των ελληνικών νησιών, τη στιγμή που ο γιος και σύμβουλός του προχωρά σε μυστικές επισκέψεις σε Αθήνα και Άγκυρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Ποιες συζητήσεις διημείφθησαν και σε ποιο διπλωματικό επίπεδο ετέθη το ως άνω ζήτημα ουδείς γνωρίζει και μάλλον ουδέποτε θα ενημερωθούμε από έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει μετατρέψει την εξωτερική πολιτική σε προσωπικό του τιμάριο.
Αυτό καθίσταται εμφανές και στην περίπτωση της συμμετοχής της Τουρκίας στα ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους 150 δισ. ευρώ για την Άμυνα μέσω του προγράμματος «Δράση Ασφαλείας για την Ευρώπη» (“SAFE”). Ενώ η Άγκυρα κατέχει παράνομα το 1/3 του εδάφους κράτους-μέλους της Ε.Ε. (Κυπριακή Δημοκρατία), απειλεί ευθέως με πόλεμο ένα άλλο κράτος-μέλος (casus belli εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.), προχωρά διαρκώς σε ενέργειες πλήρως αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο (τουρκολιβυκό σύμφωνο, παραβιάσεις-παραβάσεις εναέριου και θαλάσσιου χώρου κράτους-μέλους κ.α.) και αδιαφορεί για το καθεστώς προστασίας των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (Αγία Σοφία και Μονή της Χώρας), η Τουρκία γίνεται δεκτή στους κόλπους του σκληρού πυρήνα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος χωρίς την παραμικρή ελληνική αντίδραση. Ουσιαστικά, δηλαδή, εγκρίναμε διά της αφωνίας μας τη χρηματοδότηση της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας για την παραγωγή όπλων που θα χρησιμοποιεί η «γείτονα» εις βάρος της ελληνικής και της κυπριακής εθνικής κυριαρχίας… Μοναδικό επίτευγμα στην παγκόσμια ιστορία!
Τελευταίο επεισόδιο η περήφανη ανακοίνωση για τα θαλάσσια πάρκα, αφήνοντας εκτός σχεδιασμού τα Δωδεκάνησα και μένοντας στην «κόκκινη γραμμή» του «φιλέλληνα» κ. Γεραπετρίτη, στα 6 ν.μ.! Και προκύπτουν τα εύλογα ερωτήματα: Δεν ισχύει ότι «σταθερή γραμμή της Ελλάδας είναι πως ό,τι ισχύει για το Ιόνιο, ισχύει και για το Αιγαίο και συνολικά έχουμε το ίδιο καθεστώς», όπως έλεγε ο κ. Πλεύρης το 2018 για την περίπτωση της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο; Δεν ισχύουν οι φόβοι της κας Μπακογιάννη περί «αποσπασματικών επιμηκύνσεων» που «δίνουν περαιτέρω επιχειρήματα στην τουρκική πλευρά»; Δεν ισχύει ότι «δημιουργούνται τετελεσμένα κατ’ αποκοπή και προσχωρούμε στην επιχειρηματολογία της Τουρκία», όπως υποστήριζε ο κ. Κικίλιας; Ή μήπως τα Δωδεκάνησα… κείνται μακράν κατά την πάγια λογική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έναντι κάθε τουρκικής διεκδίκησης;
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και έξι χρόνια διακυβέρνησης Ν.Δ. ήταν αρκετά για να πέσουν οι μάσκες και να αποκαλυφθεί η πατριδοκαπηλία σε όλο της το μεγαλείο. Η χώρα μας χρειάζεται μια στιβαρή εξωτερική πολιτική με παγιωμένους στρατηγικούς στόχους, από τους οποίους δε θα παρεκκλίνει ούτε κατ’ ελάχιστο, αποστέλλοντας μήνυμα ισχύος, αυτοπεποίθησης και αξιοπιστίας σε αντιπάλους και συμμάχους, πραγματικούς και δυνητικούς.
