Με αφορμή την απάντηση της Κομισιόν και του αρμόδιου Επιτρόπου, Dan Jørgensen, σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Σάκη Αρναούτογλου, αναδεικνύεται για ακόμη μία φορά η απόσταση ανάμεσα στις δυνατότητες της χώρας μας και την αδυναμία της Κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό Εθνικό Πλαίσιο για την ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου.
Παρά το ότι η Ελλάδα διαθέτει πλούσιο δυναμικό σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και θα μπορούσε να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο στην ευρύτερη περιοχή, η απουσία ουσιαστικής εθνικής στρατηγικής και το ελλιπές ρυθμιστικό πλαίσιο φρενάρουν κρίσιμες επενδύσεις και ακυρώνουν ευκαιρίες ανάπτυξης.
Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνει ότι:
Η Ελλάδα εντάσσεται μεν στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό για το πράσινο υδρογόνο, με τη συμμετοχή της στο έργο κοινού ενδιαφέροντος για τη μεταφορά υδρογόνου,
Ωστόσο, η πρόοδος βασίζεται κυρίως σε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, όπως η χρηματοδότηση ύψους 5,4 εκατ. ευρώ μέσω του Μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη» (CEF) για μελέτες του ΔΕΣΦΑ,
Το καθεστώς ΕΚΕ δίνει προτεραιότητα στο έργο, αλλά δεν αρκεί από μόνο του – απαιτούνται εθνικές νομοθετικές ρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις και διαδικασίες που καθυστερούν χαρακτηριστικά,
Η χώρα οφείλει να ενσωματώσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την ενέργεια από ΑΠΕ και το υδρογόνο μέχρι τον Μάιο του 2025 και τον Αύγουστο του 2026 αντίστοιχα – κάτι που μέχρι στιγμής παραμένει σε εκκρεμότητα.
Όπως τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, «η μετάβαση στο πράσινο υδρογόνο δεν μπορεί να γίνεται με ευχολόγια και καθυστερήσεις. Η Ελλάδα χρειάζεται μια φιλόδοξη, αλλά ρεαλιστική στρατηγική που θα συνδέει την παραγωγή, τη μεταφορά και την κατανάλωση πράσινου υδρογόνου, αξιοποιώντας πλήρως τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά εργαλεία. Η σημερινή Κυβέρνηση, δυστυχώς, αδυνατεί να αξιοποιήσει ακόμα και τις έτοιμες ευκαιρίες που της προσφέρονται».
Ο κ. Αρναούτογλου καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στη θεσμοθέτηση ενός λειτουργικού και επενδυτικά φιλικού πλαισίου για το υδρογόνο, να εντάξει ώριμα έργα στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας και να διεκδικήσει ενεργά τους ευρωπαϊκούς πόρους που της αναλογούν. Η πράσινη μετάβαση δεν περιμένει. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις αξίζουν ένα καλύτερο ενεργειακό μέλλον.
Ακολουθεί η ερώτηση του ευρωβουλευτή και η απάντηση του αρμόδιου Επιτρόπου Dan Jørgensen.
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000870/2025
προς την Επιτροπή
Άρθρο 144 του Κανονισμού
Σάκης Αρναούτογλου (S&D)
Θέμα: Πράσινο υδρογόνο: ευρωπαϊκή στρατηγική και η θέση της Ελλάδας
Το πράσινο υδρογόνο αποτελεί κεντρικό πυλώνα της ευρωπαϊκής στρατηγικής για επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, με στόχο την παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων ετησίως στην ΕΕ μέχρι το 2030.
Με το ισχυρό δυναμικό της στις ΑΠΕ, η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αγορά πράσινου υδρογόνου. Ωστόσο, παρατηρούνται καθυστερήσεις στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης Εθνικής Στρατηγικής Υδρογόνου. Παρότι από το 2019 έχει συγκροτηθεί επιτροπή για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής, το ρυθμιστικό πλαίσιο παραμένει ελλιπές, καθυστερώντας κρίσιμες επενδύσεις. Η ενεργή συμμετοχή της στην πράσινη μετάβαση μέσω του υδρογόνου μπορεί να ενισχύσει την ενεργειακή της αυτάρκεια, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να συμβάλει στην επίτευξη των κλιματικών στόχων.
Επιπλέον, ενώ έχουν ανακοινωθεί φιλόδοξα έργα, όπως η παραγωγή πράσινου υδρογόνου για εξαγωγή στη Γερμανία, η απουσία σαφούς νομοθετικού πλαισίου και χρηματοδοτικών μηχανισμών εμποδίζει την υλοποίησή τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τις καθυστερήσεις αυτές, ερωτάται η Επιτροπή:
1. Πώς αξιολογεί την πρόοδο της Ελλάδας στην ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
2. Ποια συγκεκριμένα μέτρα σχεδιάζει για να επιταχύνει την υιοθέτηση του πράσινου υδρογόνου στην Ελλάδα, ιδιαίτερα εν όψει των καθυστερήσεων στο ρυθμιστικό πλαίσιο;
3. Υπάρχουν διαθέσιμα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Ελλάδα στην ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών και στην ενίσχυση της εφοδιαστικής αλυσίδας του υδρογόνου, ώστε να καταστεί ενεργειακός κόμβος μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής;
Κατάθεση: 27.2.2025
EL
E-000870/2025
Απάντηση του κ. Jørgensen
εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(7.5.2025)
Η Ελλάδα ξεκίνησε τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της μελλοντικής της ανάπτυξης υποδομών υδρογόνου στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δεκαετούς σχεδίου ανάπτυξης δικτύων[1]. Το ελληνικό έργο κορμού για το υδρογόνο, το οποίο αποσκοπεί στη σύνδεση των μελλοντικών εγκαταστάσεων παραγωγής υδρογόνου με τους Έλληνες αγοραστές και τις ευρωπαϊκές αγορές, περιλαμβάνεται στον ενωσιακό κατάλογο έργων κοινού ενδιαφέροντος (ΕΚΕ) και έργων αμοιβαίου ενδιαφέροντος (ΕΑΕ)[2]. Το καθεστώς ΕΚΕ συμβάλλει στην ανάπτυξη έργων, με την εφαρμογή εξορθολογισμένων διαδικασιών αδειοδότησης και την κανονιστική μεταχείριση προτεραιότητας.
Δεδομένου του καθεστώτος του ως ΕΚΕ, το ελληνικό έργο κορμού για το υδρογόνο είναι, για παράδειγμα, επιλέξιμο για χρηματοδοτική στήριξη στο πλαίσιο του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη» (ΜΣΕ) υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το 2025 η Επιτροπή διέθεσε 5,4 εκατ. ευρώ στο έργο στο πλαίσιο του ΜΣΕ για τη στήριξη του ΔΕΣΦΑ, του ελληνικού διαχειριστή συστήματος μεταφοράς, με μελέτες που είναι αναγκαίες για την πραγματοποίηση αυτής της επένδυσης. Η στήριξη του ΜΣΕ θα ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους και θα επιταχύνει το έργο. Το ανανεώσιμο υδρογόνο είναι δυνατόν να στηριχθεί από το Ταμείο Εκσυγχρονισμού και η Ελλάδα μπορεί να συμμετάσχει στις δημοπρασίες της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Υδρογόνου στο πλαίσιο του Ταμείου Καινοτομίας μέσω της δυνατότητας διεξαγωγής δημοπρασιών ως υπηρεσίας.
Η Επιτροπή βρίσκεται επίσης σε επαφή με την ελληνική διοίκηση, για παράδειγμα στο πλαίσιο της εφαρμογής του σχεδίου ανάκαμψης και ανθεκτικότητας (ΣΑΑ) της Ελλάδας, το οποίο περιλαμβάνει δράσεις που σχετίζονται με το υδρογόνο[3]. Επιπλέον, η Ελλάδα, όπως και άλλα κράτη μέλη, θα πρέπει να μεταφέρει στο εθνικό της δίκαιο την πρόσφατη νομοθεσία της ΕΕ για το υδρογόνο, η οποία περιλαμβάνει τους τομεακούς στόχους κατανάλωσης για τη βιομηχανία και τις μεταφορές στο πλαίσιο της αναθεωρημένης οδηγίας για την ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές[4] και της αναδιατυπωμένης οδηγίας για το αέριο[5]. Η Επιτροπή στηρίζει τα κράτη μέλη στο έργο αυτό με διάφορα μέσα[6].
