Το αναισθησιολογικό τμήμα αυτή τη στιγμή αποτελείται από δύο μονίμους ιατρούς, ο ένας εκ των οποίων επιστρέφει από μακροχρόνια νόμιμη άδεια και μέσα στο επόμενο βραχύ χρονικό διάστημα θα παραιτηθεί. Ακόμα ένας αναισθησιολόγος αποσπασμένος από τη ΜΕΘ και ένας ιδιώτης που καλύπτει τέσσερεις εφημερίες το μήνα. Τα όποια εφημεριακά κενά καλύπτονται είτε εκ των έσω, είτε με αποσπάσεις από άλλες δομές. Το Νοέμβριο η υπεύθυνη διευθύντρια εκτέλεσε 12 εφημερίες, ο αποσπασμένος από τη ΜΕΘ 10, η ιδιώτης 4 και η επιστρέφουσα αναισθησιολόγος από νόμιμη άδεια 3 και θα δώσει άλλες 6 το Δεκέμβριο πριν την παραίτησή της. Και φυσικά κανείς δεν θα ασχοληθεί με τα αίτια της παραίτησης της συναδέλφου αφού όλο αυτό το διάστημα το αναισθησιολογικό τμήμα του Γ.Ν. ΛΑΜΙΑΣ λειτουργεί κανονικά, κατά τη διοίκηση σε όλες τις βαθμίδες της.
Το αναισθησιολογικό τμήμα, δηλαδή ουσιαστικά η έχουσα την υπευθυνότητα Διευθύντρια, η οποία εκτελεί 10-15 εφημερίες μηνιαίως τα τελευταία πολλά χρόνια, και η επιτροπή χειρουργείου της οποίας προΐσταται μετά από απόφαση της διοίκησης, έχει δηλώσει στη διοίκηση και έχει γίνει αποδεκτό ότι το αναισθησιολογικό τμήμα του νοσοκομείο μας λειτουργεί καθημερινά σε πρωινό ωράριο μόνο για τα επείγοντα περιστατικά και για τα τακτικά περιστατικά της λίστας 5-9 πρωινά το μήνα ανάλογα με το αν υπάρχουν δύο αναισθησιολόγοι σε πρωινό ωράριο. Αν λοιπόν υπήρχαν 4 μόνιμοι αναισθησιολόγοι (λιγότερο από το 50% των προβλεπομένων θέσεων) το νοσοκομείο μας θα μπορούσε να λειτουργεί με δύο αίθουσες για τακτικά περιστατικά καθημερινά, με 48 αίθουσες το μήνα. Τα αδώνια σημερινά μαθηματικά είναι μία χειρουργική αίθουσα για 5-9 καθημερινές και 4 απογευματινά, δηλαδή 9-13 αίθουσες το μήνα. Και τολμά να λέει ότι οι 9-13 είναι καλύτερες από τις 5-9 αίθουσες αποσιωπώντας τις 46-48 αίθουσες με ελάχιστες προσλήψεις. Θα υπάρξουν ημέρες όπου από τα επείγοντα θα διακομίζονται επείγοντα περιστατικά λόγω μη εφημέρευσης γιατρών κάποιων χειρουργικών ειδικοτήτων (ΩΡΛ, ουρολογική, οφθαλμιατρική, νευροχειρουργική κλπ), ενώ την ίδια ώρα θα υπάρχουν στο νοσοκομείο συνάδελφοι αντίστοιχων ειδικοτήτων, εκτός εφημερίας, που θα μειώνουν τη λίστα τακτικών χειρουργείων στα απογευματινά χειρουργεία του νοσοκομείου. Στις τελευταίες προκηρύξεις για το Γ.Ν. ΛΑΜΙΑΣ δυστυχώς η μόνη αίτηση πρόσληψης για μία από τις 3 θέσεις αναισθησιολογίας έγινε από την αναισθησιολόγο της ΜΕΘ. Όλες οι άλλες θέσεις για όλες τις ειδικότητες που προκηρύχθηκαν κατέστησαν άγονες. Οι λόγοι που κανείς δεν έρχεται στο νοσοκομείο μας είναι γνωστοί, χιλιοειπωμένοι. Η γεωργιάδεια λογική λέει ότι κάνει εκατομμύρια προκηρύξεις, αλλά δεν. Η απλή λογική λέει ότι αν αντιμετωπισθούν ουσιαστικά τα αίτια που οδηγούν σε παραιτήσεις και κάνουν το νοσοκομείο μας μη ελκυστικό για οποιοδήποτε γιατρό που δεν έχει έστω και μισή δυνατότητα άλλης επιλογής, οι προκηρύξεις αποτελούν ένα ακόμα μαθηματικό νεολογισμό.
Η ΕΝΙΑΛ λοιπόν για μια ακόμα φορά καταθέτει τις προτάσεις της:
1. Για να έρθουν γιατροί στα τμήματα οι διευθυντές των τμημάτων που νοιάζονται και
επιθυμούν την ομαλή, αυτόνομη και καθημερινή λειτουργία τους να προσεγγίσουν οι
ίδιοι νέους γιατρούς και να τους πείσουν ότι οι συνθήκες όσο περνά από το χέρι τους
θα βελτιωθούν, γιατί οι ίδιοι θα προασπίσουν το συμφέρον της κλινικής και των
ασθενών.
2. Οι διοικητές θα πρέπει να σταματήσουν να είναι φερέφωνα αδιέξοδων πολιτικών της
κάθε κυβέρνησης. Η διοίκηση τους θα πρέπει να εστιάσει στο ανθρώπινο δυναμικό,
στην ενίσχυσή του και την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του χωρίς εντέλλεσθε αλλά
με κίνητρα και ορθή και δίκαιη κατανομή αρμοδιοτήτων. Ο διοικητής πρέπει να είναι
ο πρώτος που θα διεκδικήσει και προσωπικό και χρήματα για να παράσχει έργο προς
την κοινωνία. Με γνώσεις, δικαιοσύνη και ανθρωπιά. Αν συνεχιστεί η λογική του
Άδωνη – όταν έχω πρόβλημα δεν με ενδιαφέρει αν αυτός που θα με εξετάσει είναι
αγροτικός, ειδικευόμενος ή ειδικός, ότι ένα νοσοκομείο με 50% πληρότητα μπορεί να
λειτουργήσει με το 50% των προβλεπόμενων θέσεων ή λογικές του τύπου το
νοσοκομείο θα λειτουργεί ακόμα και με ένα γιατρό- η δημόσια δωρεάν υγεία δεν έχει
ούτε παρόν ούτε μέλλον.
3. Οι πολίτες ως δυνητικά ασθενείς θα πρέπει να διαχωρίσουν την υγεία από τις
μικροπολιτικές διαφωνίες, από τις πολιτικές γνωριμίες και τα μέσα. Να απαιτήσουν
ένα νοσοκομείο με το απαραίτητο προσωπικό, τον αναγκαίο αριθμό γιατρών που να
μπορούν να εργάζονται σε ανθρώπινες συνθήκες, να εκπαιδεύονται στα συνεχώς
εξελισσόμενα νέα ιατρικά δεδομένα, να παράγουν επιστημονικό έργο και να μπορούν
να χαμογελούν και να χαίρονται να προσφέρουν στον ασθενή. Αυτή τη χαρά μας την
έχουν στερήσει.
