Η συγγραφέας Πασχαλία Τραυλού μίλησε το πρωί της Τετάρτης (17/7) στο ΡΑΔΙΟ-ΝΕΤ 101,9 και την εκπομπή «Στο ρυθμό της μέρας» για το βιβλίο της με τίτλο ”Οι ασυγχώρητες” πεζογραφικού είδους που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
Περισσότερα στο ηχητικό…
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
H Ασημίνα μοιάζει αλλά δεν είναι ένα ευάλωτο κορίτσι στα 1956. Η δύναμή της αποκαλύπτεται όταν αποφασίζει να τυλίξει στα δίχτυα της τον εύελπι Επαμεινώνδα Αγαπητό.
Από την άλλη, ο Επαμεινώνδας Αγαπητός μοιάζει αλλά δεν είναι ένα άκακο, άβουλο πλάσμα. Θα ανακαλύψει το σκοτάδι του όταν διαλέξει την εκδίκηση απ’ τη συγχώρεση.
Και η μητέρα του η Μέλπω μοιάζει αλλά δεν είναι μια κλασική Ελληνίδα πεθερά. Ξεπερνά τον εαυτό της όταν έρχεται αντιμέτωπη με ένα ασυγχώρητο λάθος της νύφης της.
Καταλύτες για την αυτογνωσία όλων τους είναι ένα ψαροκόκαλο που καθορίζει τη ροή της ιστορίας και ο Βαλάντης Αλεξίου, ο άσπονδος φίλος του Επαμεινώνδα.
Τι θα συμβεί όταν οι ήρωες θα υποκύψουν στα πάθη τους και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη Ρωξάνη και την Αλεξάνδρα, τις δύο κόρες του ζεύγους Αγαπητού;
Και ο εγγονός της Ασημίνας, ο Βαρδής, θύμα επίσης ξένων αμαρτιών, πρέπει να εκδικηθεί ή να συγχωρέσει;
Μια ιστορία για το αιώνιο δίλημμα της ελεύθερης βούλησης, τη θεία δίκη και τις αδιόρατες ποινές του σύμπαντος. Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι απλώς Εκείνος που μετράει τις μάρκες όταν τελειώνει το παιχνίδι της ζωής επιβραβεύοντας τον έντιμο και τιμωρώντας όποιον παίζει με χαρτιά σημαδεμένα.
Δύο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
Ασυγχώρητη… Έτσι αποκαλούσε πάντα η Ρωξάνη τη μακαρίτισσα την Ασημίνα, όπως την προσφώνησε και η γιαγιά της η Αμαλία πάνω απ’ τον τάφο της. Ασυγχώρητη από θεούς, αγίους και ανθρώπους.
Κι άλλοτε την έλεγε φίδι, έχιδνα, εξαποδώ και τρισκατάρατη, υιοθετώντας τα παρατσούκλια που της είχε κολλήσει η Μέλπω, η γιαγιά της από το σόι του πατέρα της. Κι όποτε πρόφερε μια τέτοια λέξη, ένιωθε μια ραγισματιά στα σπλάχνα, ώσπου έπαψε να αφουγκράζεται το σώμα της και να ελπίζει πως κάποτε η σάρκα της θα αισθανόταν τον έρωτα. Δεν ήθελε να τον νιώσει, για να μη μοιάσει σ’ εκείνη.
Ανάμεσα στα σκέλια της γυναίκας υπάρχει το θερμοκήπιο της ζωής. Η μήτρα πεινάει για σπέρμα, μα δεν αφήνουμε οποιονδήποτε να τη βεβηλώσει. Η γυναίκα εκπαιδεύεται να συνηθίσει την πείνα της. Χαλινάρι της σάρκας της η αγάπη…
Η συγχώρεση είναι το πρώτο σκαλοπάτι της κάθαρσης. Αν θεωρήσουμε ότι το σφάλμα δημιουργεί το τραύμα, το πρώτο βήμα για να ξεπεράσουμε και να επουλώσουμε τις πληγές μας είναι η δύναμη να ξεπεράσουμε τα συναισθήματά μας και να προχωρήσουμε.
Πασχαλία Τραυλού, από τη συνέντευξή της στην Βιργινία Αυγερινού, literature.gr
