«Όλο μέλι κι από τηγανίτα τίποτα». Αυτή η λαϊκή παροιμία μας έρχεται στο μυαλό, παρατηρώντας τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ και τη στήριξή της από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, καθώς και της ελληνικής κυβέρνησης. Από τις 7 Οκτώβρη που ξεκίνησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα, η ηγεσία του ΚΚΕ, αφού με αμηχανία στάθηκε κατά την πρώτη φάση των ισραηλινών επιδρομών, αδυνατώντας να εκφράσει μια καθαρή θέση καταγγελίας των εγκλημάτων του ισραηλινού φασισμού χωρίς αυτή να συνοδεύεται από την αντίστοιχη αποδοκιμασία της Χαμάς, εφτά μήνες τώρα, έχει πραγματοποιήσει μέσω του ΠΑΜΕ κινητοποιήσεις που στην πραγματικότητα χωρούν στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ είναι σταθερά απούσα από τις δεκάδες κινητοποιήσεις που έχουν καλεστεί όλη αυτή την περίοδο από τις παλαιστινιακές οργανώσεις, την Παλαιστινιακή Παροικία, σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους και οργανώσεις της αριστεράς.
Αποκορύφωμα αυτής της στάσης αποτέλεσε η ηχηρή απουσία του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και του ΠΑΜΕ από τη μαζικότατη διαδήλωση προς την ισραηλινή πρεσβεία που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την Τετάρτη 15 Μάη, αλλά και από τις αντίστοιχες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα στην επέτειο των 76 χρόνων από τη Νάκμπα και για την καταγγελία των νέων εγκλημάτων του ισραηλινού φασισμού στη Ράφα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως οι δυνάμεις της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια καταψήφισαν στις σχολές, τόσο τη συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στις κινητοποιήσεις αυτές, όσο και την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων για την Παλαιστίνη. Η απάντηση, γνωστή και χιλιοειπωμένη: «Τώρα έχουμε εκλογές». Έτσι, για να πετάξουν την υποχρέωση από πάνω τους, πέρα από ορισμένες στενά κομματικές παρεμβάσεις, οι δυνάμεις της Πανσπουδαστικής κάλεσαν σε ολονύκτια διαμαρτυρία στα Προπύλαια τη Δευτέρα 13/5, στην οποία όμως -παρά την απαράδεκτη απουσία του ΚΚΕ από τις προαναφερθείσες κινητοποιήσεις- συμμετείχαν τόσο η Φοιτητική Πορεία, όσο και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στα πανεπιστήμια.
Πίσω από την απουσία του ΚΚΕ από τις μαζικές κινητοποιήσεις στήριξης του δίκαιου αγώνα του παλαιστινιακού λαού δεν κρύβονται μόνο οι εκλογικές αυταπάτες που η ηγεσία του ΚΚΕ καλλιεργεί όλο αυτό το διάστημα, αναγορεύοντας τις ευρωεκλογές και τις φοιτητικές εκλογές στις «μητέρες των μαχών», ασκώντας μια ψηφοθηρική και εκλογολαγνική πολιτική. Κρύβεται πρώτα απ’ όλα η έλλειψη πίστης στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, η έλλειψη πίστης στη δυνατότητα των αγώνων αυτών να αποτελέσουν έναν κρίκο στη μεγάλη αλυσίδα του παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, που έχουν οδηγήσει στην απομόνωση του φασιστικού καθεστώτος Νετανιάχου και στην παγκόσμια κατακραυγή για τις θηριωδίες του ισραηλινού φασισμού και τη στήριξή τους από το δυτικό ιμπεριαλισμό.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το Μ-Λ ΚΚΕ, όχι μόνο με τις δεκάδες εκδηλώσεις που έχει πραγματοποιήσει όλη αυτή την περίοδο σε όλη τη χώρα, όχι μόνο με την προώθηση στους μαζικούς χώρους, στα σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους ψηφισμάτων και δράσεων υπέρ του παλαιστινιακού λαού, αλλά κυρίως με τη συμμετοχή του σε όλες σχεδόν τις μαζικές κινητοποιήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αυτή την περίοδο, στέλνει το μήνυμα πως η υπόθεση της αλληλεγγύης στον αγώνα του αδούλωτου παλαιστινιακού λαού δεν είναι κενό γράμμα, αλλά χρειάζεται έμπρακτη εφαρμογή και όχι μόνο …ηχηρά συνθήματα χωρίς πραγματικό περιεχόμενο.
